Drewno powraca do kuchni, ponieważ ludzie mają już dość jednorazowych produktów z tworzyw sztucznych. Lecz żywica na deski do krojenia? Mówię nie!

Od pewnego czasu przyglądam się rozwojowi pracy z żywicą w naszym kraju, niestety coraz częściej widzę, twórców, sprzedawców, amatorów stolarstwa którzy sprzedają deski do krojenia z wykończeniem epoksydowym – lub – mających żywicę epoksydową w obszarze “krojenia”.

Jako aktywny żywiczny twórca, autor poradników czuję się w obowiązku aby wyjaśnić, dlaczego stosowanie żywicy przy projektach, które mają kontakt z żywnością, to zły pomysł. 

Przede wszystkim żywica epoksydowa przeznaczona do kontaktu z żywnością jest bezpieczna, gdy jest prawidłowo zastosowana na “nie tnące” powierzchnie, takie jak deski do serwowania, deski do wędlin lub tace, dlatego żywica ma swoje miejsce w kuchni lub jadalni.

Żywica epoksydowa klasy spożywczej jest innym gatunkiem, niż ten, który normalnie można zobaczyć w blatach, ławkach itp. I niestety wielu majsterkowiczów może nie nadążać za szybkością przemysłu, w których produkty są bezpieczne, a których nie można bezpiecznie używać na powierzchni mającej kontakt z żywnością.

Jeśli chodzi o zakup deski do krojenia, niezwykle ważne jest, aby nie zawierały one żywicy epoksydowej na powierzchni do krojenia lub w pobliżu.

Kiedy używasz tasaka lub noża kuchennego tworzysz mniejsze lub większe nacięcia, a drewno ma naturalny sposób samoleczenia się z upływem czasu, dodatkowo kilka badań wykazało, że w wielu odmianach twardszego drewna występują naturalne właściwości antybakteryjne i przeciwdrobnoustrojowe ze względu na jego porowatą strukturę.

Z biegiem czasu żywica epoksydowa na desce do krojenia może gromadzić bakterie ukrywające się pod głębokimi rysami i nacięciami z noży, nawet po dokładnym oczyszczeniu. Soki mogą wysychać i tworzyć powierzchnię zawierającą bakterie.

Żywica epoksydowa może z czasem ulec mocnemu zniszczeniu podczas używania noża, a także odpryskiwać, gdy jest używana jako powierzchnia do siekania. Małe cząsteczki mogą dostać się do jedzenia, a tym samym dostać się do twojego układu pokarmowego.  Teraz wyobraź sobie ze taka deska została wykonana z najgorszego sortu (najtańszej) żywicy epoksydowej.

I na koniec, żywica epoksydowa z czasem po intensywnym użytkowaniu będzie wyglądać okropnie, mętnie, z dużą ilością zadziorów i wyszczerbień, niszcząc wartość artystyczną deski.

Istnieje cała masa projektów które można wykonywać z żywicy, które są równie proste, ale nie będą nikogo truć. Dobrą alternatywa są deski do „SERWOWANIA” z naciskiem na serwowanie. Mogą być wykonane tak jak stoły, czyli drewno połączone z żywica, i wszystko zabezpieczone lakierem.

Uwaga.

Deska / patera Z ATESTEM! – przypomnę bo mało kto o tym wie. Jako wykonawca bierzesz odpowiedzialność za wykonany produkt. Jeżeli ktoś dostanie uczulenie to nie przez żywice, a wykonawcę który do tego dopuścił. Jak z elektroniką, możesz użyć wszystkich elementów z CE, ale jak je połączysz, tworzysz nowy produkt bez CE, więc jak komuś Twój wyrób spali dom, to twoja wina.

Ja jestem zdania że żywica z dala od pokarmów. Już nie raz gasiłem pomysły na talerze, kubki, filiżanki czy sztućce z żywicy… o zgrozo.

Atesty Higieniczne PZH wystawia się na życzenie odbiorcy lub producenta przez instytucję upoważnioną do oceny jakości produktu, którą jest Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny (NIZP-PZH). Twórca dokumentu zobowiązany jest do przebadania danego produktu pod względem jakości, składu chemicznego, właściwości mechanicznych itp. Dopiero po pozytywnym przejściu wielu testów i badań, wystawiany jest końcowy Atest PZH.

Więc proszę, zastanówcie się zanim komuś sprzedacie żywice jako produkt mający kontakt z posiłkami.

Lecz to dalej powinna pozostać deska do serwowania, deska dekoracyjna. I jeśli sprzedajesz albo właśnie masz zamiar kupić taką deskę, pamiętaj… tylko do celów dekoracyjnych, lub do podawania dania, najlepiej nie bezpośrednio na niej.

Jeszcze jedna sprawa, o której, nie każdy wie.

Dąb zawiera garbniki. Zmienia kolor, potrafi nawet zabarwic ręce. Zmienia smak i zapach potraw. Silnie reaguje z żelazem tworząc toksyczne związki.